مقصر ابتذال و رها کردن شبکه نمایش خانگی کیست؟
به گزارش «راهبرد معاصر»؛ حواشی پیش آمده پیرامون سریال نمایش خانگی «رهایم کن» از تقابل با فرهنگ اصیل ایرانی-اسلامی و عفت و پاکدامنی تا ترویج تن فروشی، برهنگی و بی عفتی در مکالمات، روابط ساختارشکنانه آن و در یک کلام عبور از خطوط قرمز و شکستن هنجارهای اجتماعی سبب شد سرانجام پس از انتشار بدون مجوز ۱۱ قسمت آن و البته پس از ناراحتی بخش زیادی از افکار عمومی جامعه، تمامی تبلیغات محیطی آن از سراسر کشور جمع آوری و از انتشار آن جلوگیری شود.
از تابوشکنی تا بی قانونی
محتوای سانسور نشده و تناسب نداشتن آن با فرهنگ اسلامی مردمان این سرزمین و مهم تر از همه، پخش بدون مجوز آن در برنامه هایی که مدعی حرکت در مسیر قانونی هستند، خبر از تابوشکنی و ناهنجاری هایی در بدنه رسانه های دیداری این سرزمین می دهد.
به تحلیل برخی کارشناسان، این نوع تولید محتوا تنها به بهانه پولسازی و کسب ثروت دست تمام ابزارهای رسانه ای دشمن را در جنگ شناختی از پشت بسته است و خیلی قوی تر از آنها در کارزار مبارزه علیه دین حرکت می کنند.
پوشش ناهنجار، آرایش غلیظ و رفتارهای خارج از عرف و جذابیت های بصری با استفاده ابزاری از زنان، از فاکتورهای استفاده شده در این مجموعه سریال هاست
باید گفت، از این دست آثار در شبکه نمایش خانگی کم نیستند؛ آثاری که به‌ویژه در دوران شیوع کرونا و رکود سینما تولید شد تا جای سینما را میان جامعه پر و مخاطبان خاص خود را مهیای ادامه مسیر و بازار پرسودی نصیب تولید کنندگانش کند .
ماجراهای عجیب از ابزار رسانه ای دشمن
اما این سریال ها از دراکولا و قورباغه گرفته تا ملکه گدایان، گیسو و ... و حالا «رهایم کن» خود درگیر قصه های عجیب و داستان‌های غریبی در ترویج رفتارها و ناهنجاری هایی از بی حجابی و بی عفتی و روابط خارج از عرف و خانمان برانداز تا تجمل و مذمت ساده زیستی و مصرف گرایی است.
همان چیزی که دشمن تلاش بسیاری برای ترویجش کرد و با جنگ نرم و پس از آن جنگ ادراکی، شناختی و ترکیبی به دنبال جایگزین کردن‌شان با اخلاق اسلامی، حجب و حیا و عفت و پاکدامنی، یعنی همه موارد مورد نیاز تحکیم خانواده و جامعه است.
فاصله زیاد زندگی واقعی تا فضای سریالی
اگر بخواهیم وجوه اشتراک این سریال‌ها را که خیلی چراغ خاموش و در نبود سواد رسانه ای قابل قبول جامعه به سربازان جنگ شناختی و ادراکی دشمن تبدیل شده اند تا آنچه دشمن با صرف هزینه به دنبالش بود، خیلی راحت تر و بی هزینه تر میسر کنند نام ببریم، نخست باید تفاوت فاحش نوع پوشش میان این سریال ها را با جامعه واقعی بیان کرد.
پوشش ناهنجار، آرایش غلیظ و رفتارهای خارج از عرف و جذابیت های بصری با استفاده ابزاری از زنان، از فاکتورهای استفاده شده در این مجموعه سریال هاست تا بتوانند با نمایش آنچه فضای تلویزیونی و رسانه ملی آن را نشان نمی‌دهد، برگ برنده ای برای ثروت زایی بیشتر و شاید هم ترویج فساد و بی بند وباری در جامعه در دست داشته باشند.
فرهنگ برهنگی در سریال های خانگی
فرهنگ غربی یا همان فرهنگ برهنگی، زن را به ابزار جنسی و کالای تبلیغاتی مبدل کرده است؛ فرهنگی که مدلینگ و فشن را در راستای همین نگرش به وجود آورد و حال در سریال های شبکه نمایش خانگی از زنان دقیقاً در همین راستا بهره برداری می کند.
رسانه های دیداری مانند جذابیت های سریال های نمایش خانگی به سهولت می توانند ابزار جنگ نرم دشمن یا بهتر بگوییم پیاده نظام دشمن در خانه باشند
این بهره برداری در سریال «رهایم کن» حد را گذرانده و خیلی صریح همانند سریال های مبتذل ترکیه ای به روابط آزاد و خارج از عرف زن و مرد می پردازد و به دنبال عادی انگاری تن فروشی و بی عفتی در فضای جامعه است تا با قبح شکنی رفتارهای ساختارشکن به خیال خود به آزادی برسد؛ آزادی ای که مدعیان زن، زندگی، آزادی به دنبالش هستند، اما زن غربی از آن گریزان و مستأصل است.
خیانت تا خشونت
لاکچری گرایی و دعوت به تجمل، ترویج روابط آزاد و خارج از ازدواج، شکستن چارچوب خانواده، خیانت، جای خالی دین و افراد متدین آن هم در جامعه دینی، سیاه‌نمایی، تحقیر و تضعیف جامعه، خشونت و افراطی گری، کاربرد کلمات مذموم و نمایشی از مشکلات ازدواج و فرزندآوری، استفاده بی محابا از مواد مخدر و عادی انگاری سیگار کشیدن بانوان، موسیقی و رقص از دیگر ویژگی های سریال های نمایش خانگی در تقابل با فرهنگ اصیل دینی و ملی است.
سریال‌هایی که بی شک تبعات فرهنگی و اجتماعی بسیاری برای جامعه به دنبال خواهد داشت، زیرا ابزار رسانه ای قوی برای عادی سازی ناهنجاری‌ها، هنجارشکنی، تساهل گرایی فرهنگی و اجتماعی، ترویج بی اعتمادی و بی اعتقادی به اصول و ارزش‌ها و باورهای ملی و ترویج پنهان غیراخلاقی خارج از ضابطه و سبک زندگی غربی و سرخوردگی خواهد بود.
همه آنچه عنوان شد به صراحت بیان می کند، رسانه های دیداری مانند جذابیت های سریال های نمایش خانگی به سهولت می توانند ابزار جنگ نرم دشمن یا بهتر بگوییم پیاده نظام دشمن در خانه باشند، پس لازم است نظارت های جدی تر و دقیق تری نسبت به محتوای ارائه شده به وسیله آنها انجام شود.
چه بود و چه شد!
چنانچه سریال «رهایم کن» به کارگردانی شهرام شاه حسینی که از برنامه فیلیمو بدون مجوز پخش می شد و مکالمات خط شکن بسیاری داشت، قرار بود روایتگر افشای فساد سیستماتیک دوره پهلوی باشد که با رنگ و بوی عاشقانه از ابتذال، بی‌بند و باری و مستی برخی از مردمان آن زمانه پرده بردارد، نه اینکه تن فروشی، بی حیایی و کلمات و حرف های خارج از عرف را ترویج کند.
سریالی که برای تماشای خانوادگی ساخته شده است، اکنون به دلیل نمایش روابط هنجارشکنانه حتی برای بزرگترها مایه ناراحتی و عصبانیت است.
در سریال «رهایم کن» گروه‌های مبارز و انقلابی جای خود را به تشکیلات کمونیستی دادند که در سایه ساواک اهداف خود را دنبال می‌کنند. با هر کدام از شخصیت‌های داستان که آشنا می‌شویم یا مست و قمار‌باز هستند، یا آدم‌کش و آدم فروش که آدمیت را درون خود خفه کردند.
مردمان زمانه پابه‌پای خفقان موجود حرکت می‌کنند و با گوش‌هایی کر و چشمانی نابینا شب‌ها کاباره‌های شهر را قرق می‌کنند و روز‌ها دستشان به خون آدم‌ها آلوده است.
اینجا شخصیت محوری داستان یعنی حاتم (محسن تنابنده) زیر بار ناعدالتی کمر خم کرده است.
با وجود این، همانند دیگر شخصیت‌های داستان که یا لکه ننگ و گره کور در گذشته یا حال دارند، دست او هم در بی‌خانمانی و تن فروشی همسر سابقش آلوده است.
«رهایم کن» به علت ملاحظات محتوایی مورد تأیید اعضای شورای صدور مجوز قرار نگرفت. این موارد شامل موارد زیر است؛
- آسیب به باورهای ملی و اعتقادات دینی و مذهبی
- تحریف وقایع و رویداد‌های تاریخی
- معرفی جامعه ایرانی به عنوان جامعه لاابالی و سطحی
- آسیب به جایگاه خانواده و ترویج فرهنگ غیر ایرانی
- رفتارهای ناهنجار و ناقض کرامت انسانی و شکستن حریم‌های شرعی
حالا نوبت به مسئولان و دست اندرکاران فرهنگی رسیده است تا علاوه بر جلوگیری از انتشار چنین محتواهای، رسانه های تأثیرگذار دیداری را با هدف آنچه در آرمان های نظام مقدس است و برای جهاد تبیین بسیج کنند تا محتوای متناسب با اعتقادات فرهنگی و مذهبی جامعه ترویج و از دست آویز شدن آن برای ترویج اهداف دشمن جلوگیری شود.